Conversas en whatsapp: Goitik behera, behetik gora

Martin: GOITIK BEHERA, BEHETIK GORA dos QQ é unha marabilla. Visualmente é mellor que Canedo. Nada que ver coa tosquidade de La Huesera.
Xurxo: Xa vin Goitiberas… A verdade é que despista un pouco. Creo que se centran na figura do seareiro. Supoño que é no que verdadeiramente están interesados e xa o deixaban caer na Huesera. Aprenderon dos erros da Huesera. Quizais sexa a disciplina. O ciclismo é máis rápido na súa execución. Aquí as disciplinas son máis variadas e son unha mera escusa. Obviamente é un paso adiante
Martin: Céntrase na xente, iso é o que o fai bo. Fronte ao tópico do “cine del yo y solo yo” os QQ conxugan os verbos en prural. Canedo era o “cinema do nós”, e Goitik Behera sería o “cinema do vós”. Sen distanciamento cínico. Como debe ser!
Xurxo: Interesante! Si, non hai escusa narrativa. Non hai condución. Mais, a que cres que se debe ese xiro? Aos límites de antes…
Martin: Non hai ese observador distante.
Xurxo: ...que se atoparon na Huesera. E volverán ao ciclismo ao Tour, mais de seguro que con moito aprendido.
Martin: No fondo Canedo e Goitik son moi parecidas. As dúas miran as persoas dun colectivo e como ese colectivo participa e se integra nun espazo/paisaxe.
Xurxo: Si, mais iso xa estaba nos Oficios. Eu creo que está na imposibilidade do contracampo.
Martin: Canedo ademais era a familia e iso dáballe o toque identitario. Dos Oficios para acó filman e miran mellor.
Xurxo: Déronse conta de que a escusa non é o importante e relativizan. Obviamente filman mellor e hai máis proximidade, sen medo, meten desenfoques...
Martin: Os Oficios partían dun presuposto conceptual moi simple, e peor filmado…
Xurxo: Moi Pompeu… A necesidade de mostrar o máximo as situacións dentro dun todo.
Martin: Agora participan máis do obxecto filmado. A escena do grupo de festa a cantar é reveladora.
Xurxo: Aquí a cousa é máis impresionista.
Martin: Si, porque hai máis confianza na imaxe.
Xurxo: Esa secuencia denota que confiaban no que facían. Por certo que significa o título?
Martin: Algo tipo de arriba abaixo e de abaixo arriba, creo lembrar…
Xurxo: Aaa, non sabía…
Martin: Goitik é unha mostra de madurez porque parte dunha base conceptual clara…
Xurxo: Si, andábana buscando, nótase certa deriba nos seus traballos previos…
Martin: Disciplinas con obxectos que se tiran a voar de abaixo arriba vs. obxectos que se botan abaixo.
Xurxo: Si, un bo plantexamento.
Martin: E a paisaxe e todo iso, mais transcende esas restricións porque confían na xente.
Xurxo: Na huesera atopáronse con falta de tempo, coa choiva e con descoñecemento do terreo.
Martin: Goitik é un exercicio máis impresionista.
Xurxo: A fórmula Pompeu leva a controlar a realidade. Eles déronse conta de que é mellor porse ao seu carón.
Martin: Exacto. E xogar cos rostros, cos nenos, beber cos que cantan.
Xurxo: Mais nótase que estaban máis tranquilos que na Huesera.
Martin: Non creo que fora só unha cuestión de tempo. Con présas estiveron en Canedo, pero a idea era clara…
Xurxo: Eu creo que era partían dunha bagaxe que lle daba seguridade. Non é a vila de Usue?
Martin: E na práctica nisto non puideron rodar meses. Foi algo rápido, intúo. Non, é Navarra, creo. Simplemente La Huesera non lles saíu tan ben. Faltoulles a ollada de proximidade.
Xurxo: Mais vese por onde ían.
Martin: Si, e por sorte mudaron de rumbo. A imaxe de Goitik é máis depurada que en Canedo. Non hai vacilacións, hai confianza nos desenfoques.
Xurxo: Si, iso si. Mais eu teñolle un cariño especial a Canedo.
Martin: Eu tamén. Canedo como concepto é insuperable.
Xurxo: Puideron facer esta sobre as carrilanas :-)
Martin: Pero o compromiso con Xfilms era facela en Navarra.
Xurxo: Aaa!
Sande: Todo isto podíades colgalo no blog. Un novo xénero: a crítica de cinema por whatsapp.

* * *

Goitik behera, behetik gora de weareQQ (Usue Arrieta & Vicente Vázquez) é a curtametraxe gañadora do proxecto X Films 2011 do Festival Punto de Vista.