xoves, 17 de febreiro de 2011

Un trato xusto


"Al ojear la programación de una Mostra que lleva demasiado tiempo en irreparable declive, paraíso del cine de autor más indigerible, descubres con progresivo escalofrío que no hay ni rastro de los directores que están frenando con su genio la agonía del cine y cuya obra siempre despierta justificadas expectativas, independientemente de que a veces pierdan el estado de gracia o se equivoquen". Escribía isto Carlos Boyero en El País en setembro de 2010 a conta da Biennale, mais o artigo podía ser de calquera dos anos anteriores: leva unha eternidade sufrindo en Venecia por culpa dos criterios de programación de Marco Müller, que mete en sección oficial a individuos sospeitosos coma Apichatpong, Tsai Ming-Liang, Werner Herzog, David Lynch, Haile Gerima ou Vincent Gallo. Boyero está agora en Berlín, pero segue sufrindo: hai uns días tocoulle ver O cabalo de Turín, a agardada e disque derradeira película de Bela Tarr, "pretencioso marciano obsesionado por crear atmósfera, aunque esta no tenga ninguna historia que arropar".

Como lector fiel dos textos de Boyero e seguidor entusiasta do seu chat semanal, penso que é inxusta tanta tortura por parte dos seus xefes: é mellor que Boyero non volva a ningún festival que non sexa o de Donostia, que é onde parece pasalo mellor. Que quede na casa vendo series en DVD e que manden outra persoa aos festivais. Eu ofrézome con sumo gusto. E de balde. Estou disposto a ir á Berlinale ao mesmo hotel e coas mesmas condicións que lle ofrecen a el e ver cantas películas de Bela Tarr for preciso no seu nome. El cobra igual e a cambio fai o artigo: a fin de contas non lle é moi necesario ver o filme. E todos contentos.

Martin Pawley

Ningún comentario:

Publicar un comentario