Entre eles, Julio Medem (San Sebastián, 1958), coa súa persoal metafísica aplicada a historias de amor, aparece como o máis talentoso e sensible. Os galardóns e éxitos de crítica dos seus primeiros filmes, Vacas (1992), Goya ao mellor director novel; La ardilla roja (1993), presente na Quincena de Realizadores de Cannes ou Tierra (1996), competindo pola Palma de Ouro, fan del un director estimado, un autor con habilidade visual capaz de lidiar con relatos (e personaxes) complexos, vertebrando manexo do azar, desdobramentos e grandes temas.
Sumido desde Lucía y el sexo (2001) nunha exploración creativa desconcertante, perdido o sentido da anticipación –convertido no amigo que nos resistimos a que nos abandone, pero que realmente xa non está– Medem vese envolto na polémica de La pelota vasca (2003) e o escarnio de Caótica Ana (2007).
O libro de Zigor Etxebeste fai unha reivindicación do seu estilo sen alcanzar a loubanza desmesurada, asumindo a situación actual do seu cine, agardando tamén unha resposta ou madurez definitiva. Cheo de datos útiles, ben documentado, bótase en falta unha maior profundidade narrativa e visual en detrimento da opción tomada, unha análise máis estritamente discursiva, filosófica e temática da obra de Medem. Para os curiosos, Cameo edita éste mes o DVD da súa última película, Habitación en Roma.
José Manuel Sande. Publicado en Xornal de Galicia o sábado 7 de maio de 2011
Ningún comentario:
Publicar un comentario