Partimos do aviso de que neste texto ninguén agarde atopar un inventario exhaustivo da produción cinematográfica de Galicia no ano 2013. Malia que somos conscientes das posibles ausencias convén botar a vista atrás e facer un repaso ao que se chegou a estrear no ano que estamos a punto de finalizar. Moitos pensarán que foi un ano de crise mais aínda notamos certa inercia do pasado xa que viñeron á luz títulos onde a súa semente procede de anos anteriores. Sería interesante saber o que se semeou este ano para ver como será o futuro, mais este tema o adiaremos para unha mellor ocasión.
Comezamos o repaso cos dous títulos máis ecoados neste ano pola súa participación nunha chea de festivais: Costa da Morte e O quinto evanxeo de Gaspar Hauser. Uns proxectos xurdidos das maltratadas axudas de talento e que contaron co paraugas da produtora Zeitun Films, a única produtora galega interesada nos novos creadores e, en definitiva, nun cinema diferente. Outros filmes que tiveron andaina por festivais foron El triste olor de la carne, O ouro do tempo e El árbol magnético. Mais outro título que causou un forte impacto a varios niveis foi Vidaextra, un empeño case persoal ao nivel d´A realidade, Une histoire seule ou de Tilda e Jean. E por medio do crowfounding materializouse outra produción independente: Nueve olas. Noutro lado da balanza atópase as apostas claramente comerciais como Somos gente honrada de Vaca Filmes. A medio camiño ficaron outras producións como Inevitable ou El pequeño mago. No campo do documental destaca o amplo continxente de documentais sobre a memoria como Desde dentro do corazón ata A fazaña da liberdade. Outro apartado nos documentais é a temática social, como acontece en Entreparadas, ou a revisionista dentro do biopic, como é Toñito Blanco: so, perdido e vicioso.
Porén, a produción de curtametraxes estase a resentir en exceso. Os directores ao meterse na epopea dunha produción decántanse por un formato máis longo que curto. Non obstante contamos con proxectos teimudos como Flores para Amalia e La carne cruda. Tamén vemos como existe certo éxodo e directores que buscan fóra como materializar os seus proxectos: Calquera infinito é posible, Mr. Bear ou Unicornio Blood. Outros que viven no “exilio” exploran a súa condición de emigrante en Pettring ou en Acto de inverno. Outra vía da curtametraxe é a súa comuñón coa vontade expositiva como La imagen arde e Fomos ficando sós. Por último sinalar as curtas que xa comezan chegar ao abeiro do Proxecto Nimbos, onde, outra vez, se demostra a elevada xenerosidade dos cineastas.
Mais ou menos este é o repaso do cinema galego no 2013. Agora escoitaremos aos críticos para que valoren a colleita deste ano e resolveremos a quen se lle concede o Premio Acto de Primavera 2013.
Xurxo González
Ningún comentario:
Publicar un comentario