Wendy e Lucy nun Oregón vagabundo

A semana pasada o Festival Internacional de Cine de Xixón consentiu a consagración entre nós da cineasta estadounidense Kelly Reichardt (Miami, 1964) coa súa última película Meek’s Cutoff (2010), gañadora do premio á mellor dirección e o Fipresci, prestixioso galardón da crítica. Prezado tesouro durante os últimos anos por parte dos máis codiciosos buscadores de perlas da crítica cinematográfica española e mundial, logo da conversión en pequeño obxecto de culto da road movie Old Joy (2006), Cameo presenta unha edición en DVD do segundo título do que ben poderíamos denominar triloxía de Oregón, Wendy and Lucy (2008), exemplar viaxe aos infernos cotiáns estadounidenses.

O retrato fermoso, despoxado e ameazador trazado sobre os rostros e corpos dos pioneiros que descubren a América de mediados do século XIX en Meek’s Cutoff, devén aquí en diario de (estarrecedora) itinerancia dunha rapaza, Wendy –acompañada dunha cadela, Lucy– polos territorios do fastío, a indiferenza, a burocracia, o utilitarismo e o medo. Con produción executiva de Todd Haynes e a colaboración –presente nos tres títulos mencionados– do escritor John Raymond, inspirado no seu relato Train Choir, o filme traza sobre a odisea da fraxilidade existencial da súa protagonista un gozoso paralelo coa vulnerabilidade do propio relato.

Pertencente á colección Cahiers du Cinema, a pesar do limitado dos seus materiais adicionais –extras escritos: fichas e filmografías de Michelle Wiliams e Reichardt–, afortunadamente contén un modélico texto (Todos estamos solos), tan preciso como evocador, escrito polo crítico cinematográfico galego José Manuel López.

José Manuel Sande. Publicado en Xornal de Galicia o sábado 4 de decembro de 2010