Atópase nas librerías máis audaces Ver y poder. La inocencia perdida: cine, televisión, ficción, documental, suxerente conxunto de ensaios escrito polo francés Jean-Louis Comolli (1941), crítico de cine e jazz, teórico, director, documentalista captador de vidas (Durruti, Totó) e mesmo campañas electorais da ultradereita francesa. Publicada no 2004, recibimos unha traducción arxentina (2007) que adxunta unha (preclara) introducción de Eduardo A. Russo, redactor da revista El Amante.
A carreira de Comolli é unha das máis impresionantes do cine moderno. O seu paso por Cahiers du Cinema, xefe de redacción e autor de seis artigos influentes, Técnica e ideoloxía (1971-1972), é histórico. Frecuentador de artistas e mundos inesquecibles, reivindicador de pensadores tutelares (Bazin, Daney, Foucault, Deleuze, Rancière), a súa suma de procura moral, estética e política vertebra un proxecto maior que se extende por estas páxinas.
Textos escritos entre 1988 e 2003, Comolli establece unha transversalidade mutante encadeada, unha alternancia de diario e declaración de amor, ensaio e folla de ruta, proposta didáctica e peza de reflexión. Son moitos os aspectos tratados de xeito brillante na rede tecida –froito de artigos, notas, conferencias, debates–: o cine-ensaio, a pulsión escópica, a (predominante) representación do real, a ética da imaxe, a complexidade dos creadores, a mirada do outro, a dualidade escritura/espectáculo ou as solucións de posta en escena. As tomas de partido non poden ser pois casuais, de Kramer, Costa, Claire Simon, Philibert, Rouch, Cassavetes a Pasolini, Rossellini, Kiarostami, Godard, Renoir ou Vertov. Imprescindible.
José Manuel Sande. Publicado en Xornal de Galicia o sábado 30 de xullo de 2011
Ningún comentario:
Publicar un comentario