Patrimonio Nacional

O Códice Calixtino é unha obra de valor incalculábel e capital importancia histórica e simbólica; por iso estaba gardado baixo chave nunha sala á que só tiñan acceso tres persoas e había cinco cámaras de seguridade no recinto. O malo é que ningunha das cámaras enfocaba o libro e que o control das chaves era “bastante laxo”, segundo dicía onte a prensa; a este paso acabaremos sabendo que tiña copia delas até Cipriana, la de los títeres. Oxalá as investigacións sirvan para recuperar o Códice en boas condicións, mais haxa ou non final feliz a pregunta a facérmonos é se un material tan valioso debe estar en mans dunha Igrexa que demostra ter un comportamento absolutamente irresponsábel: pouca atención lle debían prestar se durante catro ou cinco días ninguén reparou en que xa non estaba no seu sitio.

Unhas horas antes de que se desvelara este delirante asunto, un grupo de expertos do Consello de Europa constataba en Madrid a debilidade do elemento máis precioso do noso patrimonio inmaterial, a lingua galega. De acordo co mandato da Carta Europea de Linguas Rexionais e Minoritarias viñan comprobar o estado das medidas de protección do noso idioma e descubriron a brutal regresión dos dous últimos anos e como os tímidos xestos en defensa do galego que eloxiaran en anteriores informes -das galescolas ao decreto de educación- foran fulminados por decisión da Xunta actual. A pregunta a facer, aquí tamén, é se un material tan valioso coma a lingua debe estar ao coidado de quen arrisca a súa desaparición.

Por sorte, estas aldraxes teñen sempre a debida resposta dunha sociedade civil atenta e esperta, afeita a defender con enerxía a cultura e a creación artística e científica. Va que si?

Martin Pawley. Artigo publicado o venres 8 de xullo en Xornal de Galicia