Franco, el bueno

A colección Signo e Imagen (Cátedra) incorpora á colección de cineastas nos últimos meses senllos libros (Sergio Leone e Jesús Franco) pertencentes a un dos investigadores cinematográficos españois máis singulares. Referímosnos a Carlos Aguilar (Madrid, 1958), o atrevido, erudito e lúcido historiador, novelista e divulgador experto en baixa cultura, un sabio que desparrama os seus coñecementos pola intrahistoria de propostas modestas, populares, resultonas, eficaces, filmes de baixo orzamento, subversión e desfase, analista nos límites vindicables do cine de xénero e/ou subxénero, o terror, o fantástico, o policíaco, as vetas variadas da produción erótica.

Atípico e razoable defensor dos seus gustos, autor do libro cinematográfico (Guía del videocine) máis vendido nas librerías españolas, Aguilar aplica todo o seu enxeño para achegarse na súa última publicación ao punki español Jesús Franco (Madrid, 1930).

Radical e prolífico director de culto con máis de 200 títulos dirixidos –e todo unha colaxe de dedicacións: actor, músico, escritor, bohemio e realizador estajanovista–, Aguilar, coa súa escritura adictiva e taxante, non omite certeiras opinións –sen ambaxes pese á amizade– mentres une con sagacidade contexto industrial –nacional e internacional: da precariedade ás coproducións con varias versións–, traballo en equipo artellado –a importancia dos intérpretes: Christopher Lee, Klaus Kinski, Howard Vernon, Lina Romay, a fugaz Soledad Miranda– ou a mostra dunha necesidade apremiante de rodar (ata tres películas á vez) que determina unha longa, anómala, irrepetible e orixinal carreira. Máis de cincuenta anos de actividade desmiuzados neste ensaio preciso que sorprende na súa lectura.

José Manuel Sande. Publicado en Xornal de Galicia o sábado 9 de abril de 2011.