Unha petición de Rafi Pitts / Carta a Ahmadinejad

En solidariedade con Jafar Panahi e Mohamed Rasoulof, suxerímosvos a todos os directores e membros da industria cinematográfica, independentemente do voso país e das fronteiras, relixións e políticas, que apoiedes os nosos compañeiros cineastas parando de traballar durante dúas horas entre as 15:00 e as 17:00, hora local en Teherán (das 12:30 ás 16:30, hora galega) do 11 de febreiro de 2011, data do 32º aniversario da Revolución Iraniana.

Rafi Pitts

Ao Señor Ahmadinejad,

En 1979 houbo unha Revolución. De feito, a celebración do 32º aniversario da nosa Revolución Iraniana é o 11 de febreiro de 2011. A razón de que vostede precise que llo lembren é porque eu sinto que esqueceu as razóns polas cales aconteceu todo iso. Quizais eu estea equivocado, quizais vostede precisa explicarse. Quizais vostede teña a súa propia definición da nosa Revolución. Nese caso supoño que vostede debería responder á pregunta: Por que pensa que houbo unha Revolución en 1979?

Tamén chegou o momento de aclarar as razóns polas que quere quitar do medio aos cineastas. As súas razóns para querer eliminar unha vida, unha carreira, en nome da nosa Revolución; ou quizais estou a facer a pregunta equivocada: É todo debido á súa reelección?

Un amigo moi cercano, Jafar Panahi, un dos nosos máis importantes cineastas, por quen teño gran respecto como persoa e admiración como cineasta, foi preso polo seu Goberno, polas súas leis. Foi condenado a seis anos por querer facer un filme. Un filme que nin sequera fixo. Seis anos de prisión por unha idea para un filme. E por riba, como se iso non fose abondo, foi condenado a vinte anos sen facer películas e vinte anos sen poder saír do seu país natal.

Outro importante director novo, Mohamed Rasoulof, foi sentenciado coa mesma condena. O seu crime: traballar con Jafar.

Os dous foron castigados por preocuparse dos seus compañeiros. Castigados por querer comprender os sucesos de xuño de 2009. Castigados por preocuparse polas vidas que se perderon no conflito que xurdiu tras as eleccións. Aínda que, debemos recordarllo, todos os candidatos foran autorizados a presentarse polo réxime. A selección foi moi clara e en efecto legal. Jafar Panahi e Mohammad Rasoulof tomaron a súa decisión xunto coa maioría da nosa industria cinematográfica. Convertiuse no Movemento Verde. O dereito estaba da nosa parte.

- Pensa que hai algo de malo en querer entender por que morreu xente durante as nosas últimas eleccións?

- De verdade cre que o noso país non é consciente da violencia que provocou o resultado das eleccións?

- É un crime que Panahi queira facer outra película?

- É un crime que Rasoulof cuestione a realidade?

- A causa é que os cineastas queren poñer un espello diante do que lle pasou á sociedade?

- Ten medo a un punto de vista que poida contradicir o seu? Nese caso, por favor, responda a pregunta: Por que tivemos unha revolución?

Rafi Pitts, 24 de decembro de 2010, París

Actualización: o texto en inglés en MUBI